سی مانعِ روانشناختی پیشرفت

1-در رابطه با هر موضوعی، نظر دادن؛

2-تقریباً  تعطیلی انتقاد از افکار خود؛

3-تقریباً تعطیلی انتقاد از رفتار خود؛

4-تقریباً تعطیلی انتقاد از بدقولی­ های خود؛

5-تقریباً تعطیلی انتقاد از نسبت­ های ناروا به دیگران؛

6-استفادۀ ناآگاهانه از واژه­ ها؛

7-شادمانی از عدم همکاری با دیگران؛

8-مرتب در مورد نیاتِ دیگران، قضاوت منفی کردن؛

9-تصورِ اینکه دیگران، گذشته را فراموش می­کنند؛

10-شادمانی ناخودآگاه از زرنگی ­های یک هفته ­ای؛

11-تعطیلی اهرم ­های کنترل عصبانیت؛

12-شادمانی ناخودآگاه از ورود به حریم خصوصی دیگران؛

13-القاء ناخودآگاه بر خود درست پنداری؛

14-القاء ناخودآگاه بر خود حق­ پنداری؛

15-القاء ناخودآگاه بر خود بزرگ پنداری؛

16-تعطیلی سلولهای تشکیک در بخشِ آگاه ذهن؛

17-عادتِ ناخودآگاه به پوشاندن حقیقت؛

18-عادتِ ناخودآگاه به دروغ­ گویی؛

19-عادتِ ناخودآگاه به دشنام دادن؛

20-عادتِ ناخودآگاه به وارونه جلوه دادن مسایل؛

21-عادتِ ناخودآگاه به مبرا دانستن خود از اشتباهات؛

22-عادتِ ناخودآگاه به استغراق در خودخواهی ­ها؛

23-عادتِ ناخودآگاه به اغراق و چاپلوسی؛

24-عادتِ ناخودآگاه به تخریبِ رقبا؛

25-عادتِ ناخودآگاه به جستجوی ریشۀ مشکلات در بیرون از خود؛

26-عادتِ ناخودآگاه به مخالفتِ ناآگاهانه با تغییر و تحول؛

27-عادتِ ناخودآگاه به مخدوش کردن معنای واژه­ ها؛

28-عادتِ ناخودآگاه به لذت بردن از تبعیت دیگران؛

29-شیفتگی نامحدود نسبت به پول و قدرت و استتارِ آگاهانۀ این شیفتگی؛

30-حاکمیتِ تقریباً مطلق ناخودآگاهِ زنگ زده بر افکار، رفتار و گفتار.